Şimdi diyeceklerimi iyi okuyunuz değerli okuyucu hemşehrilerim?
Başta söyleyimde ben geçmişimle gurur duyuyorum
Kurban olduğum garip anam mercimek veya yoğurtlu çorbası pişirmişti.
Sabah pişirirdi öylen de yerdik hatta akşam da yerdik. Birkaç gün bile yerdik.
Ne pişirsin garip ki elde yok avuçta yok idi.Kimsede de yok idi. Fakirlik her yanda idi..
Babam ise cezaevindeydi.
Ben babamın cezaevinden görmeye gidince ağlardım kardeşlerimle bacılarımla, babam gelecekmi ölecek diye?
Kudretli Allah'ıma sitemim varki önümü açtı amma, anama babama? Gün gösteremedim?.
Yanarım da ona yanarım?
Yüzbaşılar köyü işte böyle yaşardım bütün günlerim. Her köylü vatandaş burada idi. Kimse kimseye hor bakmaz fakir görmez idi.
Para pulumuz yoktu amma, bir birimize sözümüz çok geçerdi. Az konuşur öz konuşur güzel laflar söyler idi.
Iğdır'da, Azeri'yle, Kürt'düyle, bir birimize hürmet ederlerdik.
Anam ve babam diyerdi asla ayrımı ve gayrımı yapmayınız. Bir birinize hörmet ediniz.
Başımız sıkışınca rahmetli Kiraz anne anneme giderdik o bir çözüm bulur ve bakardı. Yani diyeceğim oki eski dönemlerimizde saygı, sevgi ve hürmet vardı. Şimdi asırı yaşamız ise yozlaşmış bir dönemdeyiz. Benim yaşandığım Sırlardan kısa bir hayat masalımı sizlere anlatdım. Kalın sağlıkca kalın. Tahir Kavri
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.