İsmail Karadeniz'in Yaşam Hikayesi yoksulluk
Kendimden örnek vereyim inşaatçı bir babanın 8 çocuğundan biriydim.
Fakirdik ama kimsenin ekmeğinde gözümüz yoktu. Babam bir ustalık maaşıyla hepimizi okutmaya çalışıyordu. İnanın ortaokul birinci sınıfa kadar galoş lastik ayakkabıyla gittim. Arkadaşlarım kundura ayakkabıyla okula gelirdi.
Çok isterdim benimde olsun. Ama fakirdik. Paramız yoktu. Babam hangimize alsın.. Birgün okulda beden eğitimi hocamız hiç unutmam zafer hoca beni sınıfta o kadar arkadaşlarımin içinde rezil etti.
Oğlum dedi babana söyle sana spor ayakkabı alsın. Kaç kere diyecem ve dersten kovdu beni. Spor ayakkabı almadan gelme dedi.
Ağlayarak eve gittim. Annem tandırda ekmek yapıyordu. Birşey demedim annem gördü ne oldu. Dedi. Anlattım akşam babam oğlum dedi. Hocan yokluktan anlamıyormu borç harç edip bana bir ayakkabı aldı.
O ayakkabıyla hem okula giderdim hem top oynardım. Hem çarşıda giyerdim. Sonra siler temizler uyurken başımın ucuna koyardım. Ya yoksulluk bu işte dostlar o yüzden yoksullara yardım ediyorum.
Haber Tahir Kavri
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.