Evlerde; tartışma, kavga, hüzün, huzursuzluk var, huzur, mutluluk yok.
Çocuklar; zorluklara, zahmetlere, yokluklara, güçlüklere katlanamıyorlar.
Çocuklarda; sorumluluk duygusu, özdenetim, içdisiplin, sınırlar, kurallar, sabır, sebat, yılmazlık yok.
Çocuklar; tablet, telefon, bilgisayar, televizyonu terk edemiyorlar, tüm zamanları bunlarla geçiyor. Sosyal medya, sanal oyun… Ağır bağımlılık halindeler.
Biz bu duruma nasıl geldik? Saygısızlık ve terbiyesizlik. Yani saygı ve terbiye öğrenmemiştir
Çekirdek aileye dönüşünce devreye anneler girdi;
‘Aman ben çocuğuma KIYAMAM:
Ben çektim, çocuğum çekmesin,
Ben görmedim, çocuğum görsün,
Ben yapamadım, çocuğum yapsın,
Ben yaşamadım, çocuğum yaşasın,
Ben üzüldüm, çocuğum üzülmesin,
Çocuğumun psikolojisi bozulmasın,
Çocuğum hep mutlu olsun…’
Diye diye çocuklarının her dediğini yaparak, her istediğini alarak, onların yapması gereken her işini onların yerine yaparak; çocuklarını konforla zehirlediler, güçsüzleştirdiler, tembelleştirdirler, zayıf karakterli, şahsiyeti gelişmemiş, beceriksiz, yeteneksiz insanlar haline getirdiler.
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.